Ben uyarmış olayım.
Bu yaz, fakiri zenginiyle aç kalabiliriz.
Fakirin meyve ve sebzeye ulaşabilmesi zaten mevcut koşullarda zor.
Zengin de salata ya da meyve tabağını doldurabilmek için esaslı para ödemek zorunda kalacak.
Patatesten kayısıya onlarca ürünü don vurdu.
Dahası kurak geçen iklim nedeniyle birçok üründe rekolte düşecek.
Tüketici penceresinden durum böyle.
Ekonomi yönetimi açısından da ciddi enflasyon baskısı ortaya çıkacak.
Peki ya üretici?
Baştan söyleyeyim, çok zor durumdalar.
Toprağa gömdükleri, tohum, gübre, ilaç, mazot paraları uçup gitti.
Borçlarını, kredilerini nasıl ödeyeceklerini düşünüyorlar.
Ne yapılabilir?
Çiftçinin yanında olmak için TARSİM ödemeleri hızlandırılabilir.
2024 tarımsal destekleme primleri hemen ödenebilir.
Çiftçiye alternatif ürünler için uzun vadeli, düşük faizli KGF krediler hemen verilebilir.
Mevcut kredi taksit ödemeleri faizsiz ertelenebilir.
Ama çok çabuk olmak koşuluyla.
Gecikmenin bedeli ağır olabilir.
Adana’yı minyatürle gördünüz mü?
Gutenberg, 1447 yılında metale kazıdığı harfleri yan yana getirerek kâğıt üzerine yazının basılmasını sağladı. Peki, kâğıtla buluşan harflerden sonra resimler kitaplara nasıl girdi?
Bunun için Gutenberg’ten bir yüz yıl daha geçmesi gerekiyordu.
Fransız kuyumcu Jean Yorgan da ahşap üzerine kabartma tekniğiyle çizdiği gravürlerle kitapların resimlenmesini sağladı.
Peki, henüz matbaa Osmanlı’ya gelmeden el yazması eserlere resim nasıl konuyordu?
Tabi ki minyatürlerle.
Mesela Matrakçı Nasuh vardı. Osmanlı donanmasındaydı. Çok zekiydi. Kılıç ustasıydı. Matematiğe ilgisi vardı. Hattattı, haritacıydı. 1543 yılında Osmanlı donanmasının Fransa kıyılarında kışlamasını minyatürle resmetmişti. Osmanlı döneminde el yazması metinler minyatürlerle görselleştiriliyordu.
Minyatürler, başta saray olmak üzere toplum tarafından ilgi görmeye başlayınca çok sayıda minyatür sanatçıları yetişti. İstanbul’un mekanları ve dahası payitahtta yaşanan hadiseler minyatürlerle el yazması eserlere nakşedilmeye başlandı.
Çok düşündüm, Osmanlı’nın en önemli şehirlerinden biri olan Adana için de minyatürler çizilmiş miydi?
Mutlaka çizilmiştir.
Çizilmemiş olsa bile günümüz minyatür sanatçıları Adana’nın minyatürlerini çizemez miydi?
Ben düşünce aşamasındayken birileri bu hayali gerçeğe dönüştürmüş bile…
Adana Müze Kompleksi içerisinde ‘Kadim Bir Şehrin Hikayesi Adana Minyatürleri Sergisi’ni gezdim.
Portakalımızdan pamuğumuza, Bebekli Kilisemizden Varda Köprümüze minyatürlerle Adana’yı seyreyledim.
Bu sergiye önderlik yapan hat sanatçımız Mesut Dikel’e, sergide eserleri bulunan sanatçılarımıza, destekçiler Sarıçam Belediyesi’ne, Adana Valisi Yavuz Selim Köşger’e, Kültür ve Turizm Bakanlığı’na çok teşekkür ediyorum.
Ancak, bir başka özel teşekkürüm var.
Sunar Yatırım’a ve Sunar Yatırım’ın Şeref Başkanı Hüseyin Nuri Çomu’ya…
Gezerken ayaklarımızı yerden kesen bu sergi, Çomu’nun maddi ve manevi desteğiyle açıldı.
Bizim böyle şirketlere ve böyle duyarlı, sanatsever ve naif iş insanlarına daha fazla ihtiyacımız var.
Bu kurulda, Mutlu Doğru olsun isterdim
Cumhurbaşkanı Erdoğan imzasıyla ‘Cumhurbaşkanlığı Tarım ve Gıda Politikaları Kurulu’na atamalar yapıldı.
12 üyenin 5’i akademisyen. Kurulda, perakendeci, kooperatifçi, sanayici ve siyasetçiler var. Tarımsal alanda üretim yapan çiftçi yok.
Önerilmemiş, atlanmış olabilir.
Dünyanın en verimli topraklarına, su kaynaklarına ve iklim koşullarına sahip bir şehrin biraz da tarım yazmaya özen gösteren gazetecisi olarak Mutlu Doğru’nun bu kurulda olmasını çok isterdim.
Mutlu Doğru, babadan hatta dededen çiftçidir.
Konunun akademik tarafını da sahada uygulama kısmını da iyi bilir.
Türkiye’nin en köklü çiftçi STK’sı Adana Çiftçiler Birliği’nin Başkanıdır.
Bugüne kadar popülist, bilim dışı bir tek demecini duymadım.
Nalıncı keseri kullanmaz. Sadece çiftçi penceresinden bakıp ‘Hep bana Rabbena’ demez. Türkiye’nin menfaatleri neyse onu savunur.
Ülkede tarımsal üretim artışı için akılcı öneri ve projeleri vardır.
TBMM Tarım Orman ve Köyişleri Komisyonu Başkanı Prof. Dr. Vahit Kirişçi, Başkan Vekili MHP Adana Milletvekili Muharrem Varlı, Komisyon Üyeleri AK Parti Milletvekili Abdullah Doğru ve CHP Adana Milletvekili Ayhan Barut’un da bu kurulda olmayı en fazla hak eden ismin Mutlu Doğru olması gerektiğinde mutabık kalacaklarını tahmin ediyorum.
Kurulda düzenleme ya da ilave yapılması gündeme gelirse konuyu şimdiden Sayın Cumhurbaşkanımıza arz etmiş olayım.
Atatürk’ün iki musiki anısı
Portakal Çiçeği Kültür Sanat Platformu olarak Uluslararası Portakal Çiçeği Karnavalı süresince Seyhan Çırçır Sanat Merkezi’nde ‘Adana ve Atatürk’, ‘Türk Romanı ve Adana’ ile ‘Türk Müziği ve Adana’ sergileri düzenledik. Bu sergiler esnasında çok keyifli söyleşiler de vardı.
‘Atatürk İçin Adana’ başlıklı söyleşi etkinliğinde benimle birlikte Dr. Haluk Uygur ve Nurettin Çelmeoğlu sunum yaptı. Atatürk’ün musikiye olan ilgisini çok anlamlı bulduğum iki anı ile hatırlattım.
İşte ilki: Münir Nurettin, Atatürk’ün de bulunduğu bir masada ‘Şahane gözler şahane…’ şarkısını icra ediyor…
Sanatçı, şarkıya girer girmez Atatürk de eşlik ediyor.
Ancak, beste bozuluyor. Münir Nurettin'in canı sıkılıyor.
Şarkı bittiğinde, “Paşam bilirim kimsenin ardından gitmez hep önde gidersiniz. Ama bırakın herkes kendi işini yapsın” diyor.
Ortam buz gibi oluyor.
Atatürk'ün dudaklarından az duyulacak şekilde 'Haklı' kelimesi çıkıyor.
(Kuvayi Milliye dergisi 1958)
Bu da ikincisi: Safiye Ayla, "Paşam bugün size yeni öğrendiğim bir Türkü'yü söylemek istiyorum" dedi. Dolmabahçe'den yükselen ses sarayın duvarlarını yalıyor, dinleyenlerin içine işliyordu.
Türkü bitince Atatürk, 'Tekrar söyler misin?' diye rica etti. Ayla, Paşam, bu Türküyü sahibinden dinlemeye ne dersiniz?' dedi.
Fahri Kayahan'ı buldular. Tamburuyla gelmişti. 'Sarı Kurdelem Sarı' diye başladı.
Atatürk, çok beğendiği Türküyü iki kez daha söyletti. Nakarat bölümündeki 'Ben esmeri fıstık ile ben esmeri badem ile beslerim' kısmına itiraz etti. 'Ben olsam esmeri kaymakla beslerim' dedi. Gülüştüler.
Doğum günümde ilk hediyemi İsmail Görkem verdi. Çok aradığım ancak bulamadığım bir Fahri Kayahan plağını eve gelir gelmez gramofonuma yerleştirdim.
Çok mutluyum çok.
Ekonomi gazetecilerinin bilgili karakterli olduğu ülkelerde…
18 yılı geride bıraktı.
Dün, 7’inci Genel Kurulu vardı.
Önce yönetim kurulu üyeliği sonra başkan yardımcılığı görevlerinde bulunduğum iki dönemin ardından görevimizi gençlere teslim ettik.
Onlar da teveccüh göstermişler beni 5 kişiden oluşan ‘Onur Kurulu’na önermişler.
Elbette onur duydum, mutlu oldum.
EGD ve genel kuruluyla ilgili izlenimlerimi aktarayım.
1) Vahap Munyar, Rüştü Bozkurt, Sadi Özdemir, Meliha Okur gibi ekonomi gazeteciliğinin duayen isimleri oy vermek için İstanbul Sanayi Odası’ndaydı.
2) İstanbul’un trafiğine, gündemin yoğunluğuna, ekonomi servislerindeki çalışan sayısının azlığına rağmen EGD üyeleri genel kurula katılarak çatı kuruluşlarını önemsediklerini gösterdiler.
3) Divan heyetinin, başkan adaylarının, delegelerin demokratlığı, tahammülü, empatileri, sempatileri, sevecenlikleri hepimize ‘Keşke Türkiye’de tüm seçimler bu iklimde geçse’ dedirtti.
4) Kurucu Başkan Celal Toprak’a gösterilen ilgi ve ‘Onursal Başkanlık Önergesi’ne Genel Kurul üyelerinin oy birliğiyle aldığı karar, vefanın EGD Ailesi’nde önemli bir olgu olduğunu hatırlattı.
5) Seçim süreci hayli çekişmeli geçmiş olsa da kazanan Hasan Arslan’ın güç birliği ve ortak akla vurgu yaptığı konuşması anlamlıydı.
EGD’nin yeni dönemde görev alacak tüm meslektaşlarıma kolaylıklar diliyorum.
Celal Toprak ve Recep Erçin’den sonra EGD’nin 3’üncü başkanı unvanını kazanan Hasan Arslan’ı kutluyorum.
Ekonomi gazeteciliğinin ilkeli gerçekleştirildiği ülkelerde tüketici mağdur olmaz. Karakterli ekonomi gazetecilerinin yoğun bulunduğu ekosistemde ülke ekonomisi sadece büyümez, gelişir. Araştıran, denetleyen, öneren ekonomi gazetecileriyle toplumun her kesiminin yüzünde tebessüm olur.
YORUMLAR